De Galgo in Spanje
|
De Galgo español wordt al eeuwenlang in Spanje gefokt voor de jacht op konijnen. Oorspronkelijk stamt hij af van de windhonden van de Kelten.
Dezen gebruikten hun windhonden reeds voor de jacht, en die traditie werd voortgezet toen zij in de 6e eeuw v. Chr. naar Iberië kwamen en hun honden meebrachten. |
Eeuwen later werd ook onder de Romeinse heerschappij de jacht met windhonden voortgezet. Het ras werd toen Canis Gallicus (Keltische hond) genoemd. En waarschijnlijk is later daarvan de benaming van de Galgo español, wat Spaanse windhond betekent, afgeleid.
Ook de Podenco Ibicenco en de Sloughi zijn van invloed geweest bij de totstandkoming van het ras van de Galgo zoals wij dat tegenwoordig kennen.
Ook de Podenco Ibicenco en de Sloughi zijn van invloed geweest bij de totstandkoming van het ras van de Galgo zoals wij dat tegenwoordig kennen.
|
Heden ten dage worden de Galgo's nog steeds ingezet voor de jacht op konijnen. Het moet gezegd worden dat er ook jagers, zogenaamde Galgueros, zijn, die goed voor hun honden zorgen. Maar het merendeel van de Galgo's leidt een zeer treurig bestaan, vergelijkbaar met dat van de Podenco.
|
|
Als er niet gejaagd wordt - en dat zijn ruim 7 maanden in het jaar !!! -, dan zit de hond in een donkere stal of zelfs buiten aan een korte ketting, met net voldoende eten om in leven te blijven. ALS hij al in 'leven' mag blijven…
Veelal worden de honden, met uitzondering van een paar teven om te fokken, na het jachtseizoen of als de dieren niet meer succesvol zijn bij de jacht, 'afgedankt'. Dat geschiedt door opzettelijk overrijden van de honden, verbranding, levend begraven of ophanging. 'Goede' honden worden daarbij hoog in de boom gehangen en sterven dus vrij snel, terwijl 'slechte' honden - voor straf omdat zij niet gepresteerd hebben - nog net met hun poten de grond kunnen raken zodat hun lijden wordt verlengd. Ook worden de honden ergens in de bergen gedumpt of zelfs aan een ketting ergens vastgebonden zodat zij uiteindelijk sterven van de honger en de dorst, tenzij zij door dierenliefhebbers worden gevonden.
Veelal worden de honden, met uitzondering van een paar teven om te fokken, na het jachtseizoen of als de dieren niet meer succesvol zijn bij de jacht, 'afgedankt'. Dat geschiedt door opzettelijk overrijden van de honden, verbranding, levend begraven of ophanging. 'Goede' honden worden daarbij hoog in de boom gehangen en sterven dus vrij snel, terwijl 'slechte' honden - voor straf omdat zij niet gepresteerd hebben - nog net met hun poten de grond kunnen raken zodat hun lijden wordt verlengd. Ook worden de honden ergens in de bergen gedumpt of zelfs aan een ketting ergens vastgebonden zodat zij uiteindelijk sterven van de honger en de dorst, tenzij zij door dierenliefhebbers worden gevonden.
|
Er zijn tegenwoordig veel organisaties actief die proberen om deze dieren te redden. Hoewel dit veelal mensen uit West-Europa zijn, zijn er wel degelijk ook Spanjaarden die zich inzetten voor het dierenwelzijn.
|
Mensen die met bescheiden middelen proberen een asiel te runnen waar de honden werkelijk een kans op herplaatsing hebben en niet alleen maar een paar weken worden 'bewaard' om vervolgens gedood te worden, zoals in de zogenaamde perrera's, de gevreesde gemeentelijke asielen, gebruikelijk is. Mensen die proberen om ook op het politieke vlak tot een mentaliteitsverandering te komen. Mensen die proberen de bevolking ervan bewust te maken dat dieren ook levende wezens zijn wier leven met eerbied dient te worden behandeld. Mensen die regelmatig de scholen bezoeken om de kinderen te leren hoe ze met dieren moeten omgaan.
Helaas is de actieve groep dierenvrienden in Spanje in de minderheid. Daarom verkeren deze mensen in een heel moeilijke positie ten opzichte van hun Spaanse tegenstanders en worden veelal 'belachelijk' gevonden. Daarom verdienen juist de Spaanse dierenbeschermers bijzonder respect.
Helaas is de actieve groep dierenvrienden in Spanje in de minderheid. Daarom verkeren deze mensen in een heel moeilijke positie ten opzichte van hun Spaanse tegenstanders en worden veelal 'belachelijk' gevonden. Daarom verdienen juist de Spaanse dierenbeschermers bijzonder respect.
|
Door de aandacht die de media aan de situatie in Spanje geven, valt er wel een positieve mentaliteitsverandering te bespeuren. Dat wil zeggen dat sommige jagers hun honden bij één van de opvangcentra brengen in plaats van hen op te hangen.
Desondanks gaan de martelingen door en worden er nog steeds jaarlijks duizenden van deze prachtige honden gedood. |
|
Ook wordt er regelmatig in Spaanse asielen ingebroken en worden er honden, die al bijna in veiligheid waren, gestolen, gemarteld, verminkt en gedood. Al zijn het minder honden geworden die dit lot ondergaan, elke hond is er één teveel!!!
Voor meer informatie over de situatie van de Galgo's in Spanje en de mogelijkheden en voorwaarden om zo'n hond te adopteren of anderszins te helpen, verwijs ik graag naar de links op deze website.
Voor meer informatie over de situatie van de Galgo's in Spanje en de mogelijkheden en voorwaarden om zo'n hond te adopteren of anderszins te helpen, verwijs ik graag naar de links op deze website.
