|
|
Podenco & Co - Plezier op 32 poten
74 korte verhalen
232 pagina's, 31 kleurenfoto's en vele zwart-wit foto's
74 korte verhalen
232 pagina's, 31 kleurenfoto's en vele zwart-wit foto's
Uitverkocht
In het Duits is het boek nog wel verkrijgbaar.
Het is o. a. te bestellen bij bol.com
Voor meer bestelgegevens zie mijn Duitstalige website:
http://podenco-de.weebly.com/podenco_und_co.html
In het Duits is het boek nog wel verkrijgbaar.
Het is o. a. te bestellen bij bol.com
Voor meer bestelgegevens zie mijn Duitstalige website:
http://podenco-de.weebly.com/podenco_und_co.html
Na een aantal boeken waarin uitsluitend de Podenco de hoofdrol speelde, staan in dit boek alle acht ‘tweede-kans-honden’ centraal, met wie ik de afgelopen jaren mijn leven heb gedeeld.
De verhalen zijn ontstaan tussen 2009 en augustus 2016.
Neem een gezellige duik in het leven van mijn voormalige Spaanse zwervertjes en laat u meevoeren in mijn ‘hondenwereld’!
Maak kennis – of hernieuw uw kennismaking – met waakhond Flits, de zachtaardige Greyhound Bonita, Maltezertje Daisy en de kleine, maar stoere Lilly. En leer daarna mijn nieuwe huisgenoten kennen: Mastin español Luca en Sabueso Toby.
En uiteraard de Podenco’s…
Zowel voor de hondenliefhebber als voor de fervente Podenco-fan
De Podenco-liefhebbers zullen zeker niet tekort komen, want ook in dit boek zijn de Podenco’s prominent aanwezig: in de eerste verhalen de inmiddels overleden Dunya, die velen van u nog zullen kennen, en later ‘nieuwkomer’ Podenco Maya, die ondanks haar gevorderde leeftijd garant staat voor vele grappige, vreemde en spannende situaties, zoals het een Podenco betaamt.
Ook als u het ras niet kent, zult u genieten van de avonturen.
‘Dunya’s column’
Drie jaar geleden heb ik alle columns uit het ‘Podencokrantje’ in het boek ‘Dunya’s kijk op het leven’ gebundeld. Voor de mensen die dit boek gemist hebben – het is niet meer leverbaar – heb ik de laatste acht columns die na het verschijnen van ‘Alle riemen los!’ zijn ontstaan, in deze verhalenbundel opgenomen.
Boekgegevens
Paperback, A 5 formaat
Gedrukt op stevig glanzend papier
232 pagina’s
31 kleurenfoto’s
Vele zwart-wit foto’s
9,50 euro plus verzendkosten
Goed doel
Uiteraard gaat ook van dit boek een deel van de opbrengst naar goede hondendoelen.
Voorproefje: Podencoplons
Maya vindt het heerlijk om langs de slootkant te struinen, snuffelen en graven. Daarbij beweegt zij best soepel op de steile oever, haar leeftijd, wat zwakke achterpoten en platvoeten in aanmerking genomen.
Maar vanmorgen ging het mis. Ik hoorde een zware plons, en dat geluid maakte meteen duidelijk dat dit niet een van de keren was dat Maya vrijwillig het water in was gegaan.
Door de hoge begroeiing kon ik haar eerst niet zien, maar slimme Podenco liep naar een plek waar ze de sloot uit zou kunnen klauteren. Ja: zou kunnen. Want dat lukte deze keer helaas niet. Ik zag haar in het water staan, voorpoten op het droge, maar verder kwam zij niet. Haar halve lijf stond nog in de sloot.
Ik heb weliswaar geen platvoeten, maar van dat heel behendige ben ik ook niet. Dus liep ik heel voorzichtig stapje voor stapje haar kant op en deed mijn best niet ook nog in de sloot te belanden, wat me niet aanlokkelijk leek, zeker niet met een buitentemperatuur van vier graden.
Net toen ik haar tuigje wilde grijpen, zakte Maya door haar achterpoten en gleed dus nog wat dieper de sloot in. Alleen haar kop – met hangoren en een ongelukkige gezichtsuitdrukking zoals alleen een Podenco die kan hebben – en haar nek staken nog boven het water uit.
Ik moest dus nog een stap verder. Nee, ik ben niet in de sloot gevallen. Maar de mouw van mijn jas schoof door de beweging wel omhoog zodat ik heel onaangenaam in contact met de brandnetels kwam. Op zo’n moment let je daar niet op en negeer je de brandende pijn, maar later heb ik er wel behoorlijk last van gekregen.
Eindelijk kreeg ik een stukje van Maya’s tuigje te pakken en kon haar uit het water trekken.
Met dit weer kreeg Maya meestal een jasje aan en een halsband om in plaats van een tuigje. Omdat ze regelmatig het water in gaat, laat ik nu dat jasje veelal uit. Ik dankte de voorzienigheid of wie dan ook dat ik dat ook vandaag had gedaan – het jasje, zwaar van het water, had haar er nog verder in getrokken – en dat ik voor het tuigje in plaats van de halsband had gekozen.
Daar stond ze op de oever, mijn avonturierster, schudde zich eens flink uit – en daarmee kennelijk meteen deze ervaring van zich af; want onmiddellijk hernam ze haar speurtocht op de steile oever langs de sloot.
Podenco’s zijn toch zo slim. Heeft ze hier dan niets van geleerd?
Jazeker heeft ze dat: «Ik kom er toch altijd weer uit!», was de wijze les van deze dag.
De verhalen zijn ontstaan tussen 2009 en augustus 2016.
Neem een gezellige duik in het leven van mijn voormalige Spaanse zwervertjes en laat u meevoeren in mijn ‘hondenwereld’!
Maak kennis – of hernieuw uw kennismaking – met waakhond Flits, de zachtaardige Greyhound Bonita, Maltezertje Daisy en de kleine, maar stoere Lilly. En leer daarna mijn nieuwe huisgenoten kennen: Mastin español Luca en Sabueso Toby.
En uiteraard de Podenco’s…
Zowel voor de hondenliefhebber als voor de fervente Podenco-fan
De Podenco-liefhebbers zullen zeker niet tekort komen, want ook in dit boek zijn de Podenco’s prominent aanwezig: in de eerste verhalen de inmiddels overleden Dunya, die velen van u nog zullen kennen, en later ‘nieuwkomer’ Podenco Maya, die ondanks haar gevorderde leeftijd garant staat voor vele grappige, vreemde en spannende situaties, zoals het een Podenco betaamt.
Ook als u het ras niet kent, zult u genieten van de avonturen.
‘Dunya’s column’
Drie jaar geleden heb ik alle columns uit het ‘Podencokrantje’ in het boek ‘Dunya’s kijk op het leven’ gebundeld. Voor de mensen die dit boek gemist hebben – het is niet meer leverbaar – heb ik de laatste acht columns die na het verschijnen van ‘Alle riemen los!’ zijn ontstaan, in deze verhalenbundel opgenomen.
Boekgegevens
Paperback, A 5 formaat
Gedrukt op stevig glanzend papier
232 pagina’s
31 kleurenfoto’s
Vele zwart-wit foto’s
9,50 euro plus verzendkosten
Goed doel
Uiteraard gaat ook van dit boek een deel van de opbrengst naar goede hondendoelen.
Voorproefje: Podencoplons
Maya vindt het heerlijk om langs de slootkant te struinen, snuffelen en graven. Daarbij beweegt zij best soepel op de steile oever, haar leeftijd, wat zwakke achterpoten en platvoeten in aanmerking genomen.
Maar vanmorgen ging het mis. Ik hoorde een zware plons, en dat geluid maakte meteen duidelijk dat dit niet een van de keren was dat Maya vrijwillig het water in was gegaan.
Door de hoge begroeiing kon ik haar eerst niet zien, maar slimme Podenco liep naar een plek waar ze de sloot uit zou kunnen klauteren. Ja: zou kunnen. Want dat lukte deze keer helaas niet. Ik zag haar in het water staan, voorpoten op het droge, maar verder kwam zij niet. Haar halve lijf stond nog in de sloot.
Ik heb weliswaar geen platvoeten, maar van dat heel behendige ben ik ook niet. Dus liep ik heel voorzichtig stapje voor stapje haar kant op en deed mijn best niet ook nog in de sloot te belanden, wat me niet aanlokkelijk leek, zeker niet met een buitentemperatuur van vier graden.
Net toen ik haar tuigje wilde grijpen, zakte Maya door haar achterpoten en gleed dus nog wat dieper de sloot in. Alleen haar kop – met hangoren en een ongelukkige gezichtsuitdrukking zoals alleen een Podenco die kan hebben – en haar nek staken nog boven het water uit.
Ik moest dus nog een stap verder. Nee, ik ben niet in de sloot gevallen. Maar de mouw van mijn jas schoof door de beweging wel omhoog zodat ik heel onaangenaam in contact met de brandnetels kwam. Op zo’n moment let je daar niet op en negeer je de brandende pijn, maar later heb ik er wel behoorlijk last van gekregen.
Eindelijk kreeg ik een stukje van Maya’s tuigje te pakken en kon haar uit het water trekken.
Met dit weer kreeg Maya meestal een jasje aan en een halsband om in plaats van een tuigje. Omdat ze regelmatig het water in gaat, laat ik nu dat jasje veelal uit. Ik dankte de voorzienigheid of wie dan ook dat ik dat ook vandaag had gedaan – het jasje, zwaar van het water, had haar er nog verder in getrokken – en dat ik voor het tuigje in plaats van de halsband had gekozen.
Daar stond ze op de oever, mijn avonturierster, schudde zich eens flink uit – en daarmee kennelijk meteen deze ervaring van zich af; want onmiddellijk hernam ze haar speurtocht op de steile oever langs de sloot.
Podenco’s zijn toch zo slim. Heeft ze hier dan niets van geleerd?
Jazeker heeft ze dat: «Ik kom er toch altijd weer uit!», was de wijze les van deze dag.
Klik hier om te bewerken.
Dit verhaal en 73 andere korte verhalen, geïllustreerd met vele situatiefoto’s, leest u in mijn nieuwe verhalenbundel ‘Podenco & Co – plezier op 32 poten’.
