Floortje, ca. 12,5 jaar
September 2022
Het gaat goed met Floortje. Je merkt dat ze wat ouder wordt. Als ze los loopt, rent ze stukken minder en houdt het meer op snuffelen. Daardoor is het voor haar minder erg dat hier in Duitsland tussen 1 april en 15 juli de honden aan de riem moeten in verband met het jonge wild; snuffelen gaat ook aan de riem prima.
Als zij los loopt, luistert Floortje nog steeds als de beste; ze heeft aan een half woord genoeg – een enkele uitzondering daargelaten als ze erg verdiept is in een spoor of haar neus diep in een graspol steekt.
Als zij de velden in wil lopen en dat op dat moment niet de bedoeling is, of ze gaat te dicht bij het water, hoef ik alleen rustig te zeggen: ‘Doe maar niet, Floortje’, en ze komt onmiddellijk terug op het pad.
Net als oude mensen wordt ook Floortje nog kouwelijker nu ze wat op leeftijd komt. Haar heerlijke zachte mand en kinderbed met wollen deken kan ze dan ook erg waarderen.
Floortje is stukken socialer geworden naar andere honden toe nu Felix er niet meer is die graag het teken gaf van ‘de beuk d’r in’.
De artrose in haar kniegewricht is erger geworden. Ik kan nu helaas niet meer volstaan met het geven van pijnstillers op kruidenbasis; zij moet allopathische medicijnen. Het lijkt haar verder niet te hinderen, als ze zin heeft een stukje te rennen, doet ze dat. Ze struint ook door de tuin of over de velden.
Het gaat goed met Floortje. Je merkt dat ze wat ouder wordt. Als ze los loopt, rent ze stukken minder en houdt het meer op snuffelen. Daardoor is het voor haar minder erg dat hier in Duitsland tussen 1 april en 15 juli de honden aan de riem moeten in verband met het jonge wild; snuffelen gaat ook aan de riem prima.
Als zij los loopt, luistert Floortje nog steeds als de beste; ze heeft aan een half woord genoeg – een enkele uitzondering daargelaten als ze erg verdiept is in een spoor of haar neus diep in een graspol steekt.
Als zij de velden in wil lopen en dat op dat moment niet de bedoeling is, of ze gaat te dicht bij het water, hoef ik alleen rustig te zeggen: ‘Doe maar niet, Floortje’, en ze komt onmiddellijk terug op het pad.
Net als oude mensen wordt ook Floortje nog kouwelijker nu ze wat op leeftijd komt. Haar heerlijke zachte mand en kinderbed met wollen deken kan ze dan ook erg waarderen.
Floortje is stukken socialer geworden naar andere honden toe nu Felix er niet meer is die graag het teken gaf van ‘de beuk d’r in’.
De artrose in haar kniegewricht is erger geworden. Ik kan nu helaas niet meer volstaan met het geven van pijnstillers op kruidenbasis; zij moet allopathische medicijnen. Het lijkt haar verder niet te hinderen, als ze zin heeft een stukje te rennen, doet ze dat. Ze struint ook door de tuin of over de velden.
Juli 2020
Floortje moest, net als Felix, een gebitssanering ondergaan. De dierenarts dacht bij onderzoek vooral aan tandsteen, maar onder narcose bleken ook wat tandhalzen bloot te liggen. Er werden uiteindelijk tien elementen getrokken. Vooral tanden, weinig kiezen.
Floortje herstelde heel snel, de narcose was ook minder lang dan bij Felix omdat de ingreep ondanks het aantal tanden minder ingrijpend was.
Met dit mooie zomerweer geniet Floortje volop van de tuin. Ze kan letterlijk uren ermee doorbrengen allerlei struiken te besnuffelen en rond de vijver met de neus aan de grond rond te dolen.
We zijn in juni een dagje in Nederland geweest, in de vertrouwde hondenspeeltuin (iets wat ik hier ontzettend mis!). Floortje vond het zoals altijd matig, zij heeft weinig met vreemde honden. Ze is wel dol op Felix en trekt zich nog steeds erg aan hem op.
Inmiddels heb ik gemerkt dat de mentaliteit van de hondenmensen hier in Duitsland heel anders is dan bij ons. Men gaat gewoon anders met de honden om, en ook op de plaatsen waar ze los mogen lopen, zie je bijna alle honden aan de riem. In Nederland is een aangelijnde hond in dat soort gebieden eerder de uitzondering, hier kennelijk de regel. En als je al eens een los lopende hond tegenkomt, biedt zijn mens uitgebreid zijn verontschuldigingen aan als de hond heel normaal hondengedrag vertoont.
Floortje moest, net als Felix, een gebitssanering ondergaan. De dierenarts dacht bij onderzoek vooral aan tandsteen, maar onder narcose bleken ook wat tandhalzen bloot te liggen. Er werden uiteindelijk tien elementen getrokken. Vooral tanden, weinig kiezen.
Floortje herstelde heel snel, de narcose was ook minder lang dan bij Felix omdat de ingreep ondanks het aantal tanden minder ingrijpend was.
Met dit mooie zomerweer geniet Floortje volop van de tuin. Ze kan letterlijk uren ermee doorbrengen allerlei struiken te besnuffelen en rond de vijver met de neus aan de grond rond te dolen.
We zijn in juni een dagje in Nederland geweest, in de vertrouwde hondenspeeltuin (iets wat ik hier ontzettend mis!). Floortje vond het zoals altijd matig, zij heeft weinig met vreemde honden. Ze is wel dol op Felix en trekt zich nog steeds erg aan hem op.
Inmiddels heb ik gemerkt dat de mentaliteit van de hondenmensen hier in Duitsland heel anders is dan bij ons. Men gaat gewoon anders met de honden om, en ook op de plaatsen waar ze los mogen lopen, zie je bijna alle honden aan de riem. In Nederland is een aangelijnde hond in dat soort gebieden eerder de uitzondering, hier kennelijk de regel. En als je al eens een los lopende hond tegenkomt, biedt zijn mens uitgebreid zijn verontschuldigingen aan als de hond heel normaal hondengedrag vertoont.
April 2020
Grote veranderingen in het afgelopen jaar. In oktober 2019 zijn wij verhuisd naar Noord-Duitsland. Roerige maanden met veelvuldig heen en weer rijden gingen daaraan vooraf, en de verhuizing zelf was ook geen kleinigheid. Beide honden hebben het prima gedaan. En ze waren verbazend snel ‘thuis’ op ons nieuwe stekje.
De eerste maanden had Floortje niet veel belangstelling voor de grote tuin die ze nu heeft. Maar nu het weer wat beter wordt, vertoeft zij er graag. Er is altijd wel iets te snuffelen of te graven.
Zij is nog steeds een geweldige hond. Ze luistert doorgaans uitstekend, behalve als zij met haar kop in een gat in de grond zit…
Ze blijft een beetje timide, is snel onder de indruk. Dat zal ook wel niet meer overgaan, maar op haar rustige manier heeft zij het goed naar haar zin.
Grote veranderingen in het afgelopen jaar. In oktober 2019 zijn wij verhuisd naar Noord-Duitsland. Roerige maanden met veelvuldig heen en weer rijden gingen daaraan vooraf, en de verhuizing zelf was ook geen kleinigheid. Beide honden hebben het prima gedaan. En ze waren verbazend snel ‘thuis’ op ons nieuwe stekje.
De eerste maanden had Floortje niet veel belangstelling voor de grote tuin die ze nu heeft. Maar nu het weer wat beter wordt, vertoeft zij er graag. Er is altijd wel iets te snuffelen of te graven.
Zij is nog steeds een geweldige hond. Ze luistert doorgaans uitstekend, behalve als zij met haar kop in een gat in de grond zit…
Ze blijft een beetje timide, is snel onder de indruk. Dat zal ook wel niet meer overgaan, maar op haar rustige manier heeft zij het goed naar haar zin.
Februari 2019
Foortje is een schat en lijkt steeds aanhankelijker te worden. Zij kan niet genoeg krijgen van knuffels en aandacht. Felix is haar grote vriend.
Helaas heeft de dierenarts bij haar een patella luxatie gediagnosticeerd die ze al sinds de geboorte of op puppy-leeftijd opgelopen moet hebben. Daardoor loopt zij mank, soms meer soms minder. Het weerhoudt haar niet van het rennen, maar ze zal wel de rest van haar leven pijnstillers moeten slikken.
Operatie is geen optie; de knieschijf schiet namelijk niet steeds uit de kom, maar zit blijvend naast de kom. Om het gewricht is daardoor artrose ontstaan, vandaan de pijnstillers.
Foortje is een schat en lijkt steeds aanhankelijker te worden. Zij kan niet genoeg krijgen van knuffels en aandacht. Felix is haar grote vriend.
Helaas heeft de dierenarts bij haar een patella luxatie gediagnosticeerd die ze al sinds de geboorte of op puppy-leeftijd opgelopen moet hebben. Daardoor loopt zij mank, soms meer soms minder. Het weerhoudt haar niet van het rennen, maar ze zal wel de rest van haar leven pijnstillers moeten slikken.
Operatie is geen optie; de knieschijf schiet namelijk niet steeds uit de kom, maar zit blijvend naast de kom. Om het gewricht is daardoor artrose ontstaan, vandaan de pijnstillers.
Augustus 2018
We zijn een paar maanden verder, en wat een verschil!
Floortje is lief en aanhankelijk, heel zachtaardig en een ongelooflijke knuffel. Rustig in huis. Buiten rent ze als de beste, een echte snelle Podenco.
Na training aan de lange riem kan Floortje nu op veel plaatsen los lopen; zij luistert uitstekend en komt met een noodgang naar me toe gelopen als ik roep.
Zij trekt zich vooral op aan Felix; met Lilly heeft ze niet zoveel.
Het contact met andere honden ging aanvankelijk niet zo goed. Het wordt nu iets beter. Alleen als we ergens zitten, b.v. op een terrasje, valt ze naar voorbij komende honden uit als een furie.
We zijn een paar maanden verder, en wat een verschil!
Floortje is lief en aanhankelijk, heel zachtaardig en een ongelooflijke knuffel. Rustig in huis. Buiten rent ze als de beste, een echte snelle Podenco.
Na training aan de lange riem kan Floortje nu op veel plaatsen los lopen; zij luistert uitstekend en komt met een noodgang naar me toe gelopen als ik roep.
Zij trekt zich vooral op aan Felix; met Lilly heeft ze niet zoveel.
Het contact met andere honden ging aanvankelijk niet zo goed. Het wordt nu iets beter. Alleen als we ergens zitten, b.v. op een terrasje, valt ze naar voorbij komende honden uit als een furie.
Sinds 9 mei 2018 heb ik een nieuw hondenkind, Podenco andaluz Floortje. Zij komt uit Málaga. Ze had in een dodingstation gezeten, is van daaruit naar een asiel gebracht. Maar omdat zij er zo slecht aan toe was en broodmager, is ze al vrij snel verhuisd naar een Spaans pleeggezin.
Met de andere twee honden gaat het goed. Floortje houdt me nu al (of nog?) in de gaten en volgt me in huis. Buiten op de wandelingen – aan de korte lijn en dubbel gezekerd met halsband en tuigje – krijg ik geen contact met haar. Daar moet dus nog aan worden gewerkt. Niet geheel atypisch voor een Podenco…
Met de andere twee honden gaat het goed. Floortje houdt me nu al (of nog?) in de gaten en volgt me in huis. Buiten op de wandelingen – aan de korte lijn en dubbel gezekerd met halsband en tuigje – krijg ik geen contact met haar. Daar moet dus nog aan worden gewerkt. Niet geheel atypisch voor een Podenco…
