Flits (13 jaar)
1996 - juli 2009
|
Afscheid van Flits
Op 9 juli 2009 heb ik Flits in laten slapen. Dat is nu twee weken geleden, en het kost me nog moeite om erover te vertellen. Het meest opvallende aan Flits is door de jaren heen zijn ongelofelijke vrolijkheid en blijheid geweest, zijn genieten van de kleine dingen des levens. Ik had hem met 3-4 maanden uit het plaatselijke asiel gehaald, en hij is 13 jaar geworden. Ik heb vele verhalen over hem geschreven, over zijn leven met ons, zijn roedel waar hij na Rubis’ dood in 2001 na mij als roedelleider fungeerde. |
In zijn jonge jaren was Flits nogal dominant naar andere reuen; met het klimmen der jaren is hij wat milder geworden. Maar ook al was hij oud, hij genoot nog volop van de wandelingen en eigenlijk alles wat je met hem deed, als hij maar mee mocht doen.
Een jaar geleden begon hij wat zwakker op zijn achterhand te worden, op zich nog geen reden tot zorg en met een paar kleine aanpassingen prima op te vangen. Gaandeweg werden zijn achterpoten steeds zwakker, en de laatste weken ging hij zowat met de dag achteruit. Hij kon niet meer lang draven, en als hij stapvoets liep, gleed hij uit, botste overal tegen aan omdat hij zijn evenwicht niet meer kon houden, viel om of zakte zomaar door zijn poten. De oorzaak bleek een ingeklemde zenuw te zijn die dermate verkleefd was met bindweefsel dat er niets aan te doen was.
In zijn laatste week kreeg hij ook nog een epileptische aanval, had problemen zijn ontlasting te controleren en was gewoon helemaal op.
Af en toe zag ik nog de vrolijke, blije Flits van vroeger, maar dat werd steeds minder. Hij keek heel triest uit zijn ogen, en het deed me pijn te zien hoe hij zich door het huis sleepte. Het was genoeg geweest. Hij had recht op zijn waardigheid en zijn rust.
Hoe beschrijf je het gevoel dat je een hond moet missen die 13 jaar lang praktisch continu bij je is geweest? Flits was mijn maatje, mijn rots in de branding. Hij heeft de nodige honden zien komen en gaan, maar hij bleef de constante factor in het roedel.
Een kennis heeft me iets geschreven naar aanleiding van het overlijden van Flits dat ik zo’n mooi beeld vind, dat ik hiermee wil afsluiten:
“Ik ben ervan overtuigd, dat Flits nu achter de brug van de regenboog zijn rondjes rent met Rubis, Pacho en Seronda! Zij zullen in het groene gras onder een boom in de schaduw liggen met de wetenschap dat zij al hun dierbaren ooit zullen terugzien.
Altijd als het regent, zal ook een van de vele regendruppels door Flits, Rubis, Pacho en Seronda ‘alleen voor jou’ worden gestuurd… als de zon schijnt, een zonnestraal… als het sneeuwt, een sneeuwvlok… als het waait, een zuchtje wind… en in de nacht, wanneer de sterren aan de hemel staan, zal er van elk van je dierbaren een ster stralen, voor jou alleen.
Ieder van je honden heeft een vaste plaats in je hart, voor altijd. En andersom geldt dat ook, wees daarvan overtuigd! Liefde blijft voor altijd bestaan, op welk niveau van het ‘zijn’ we ons ook bevinden!”
Judy Kleinbongardt
24 juli 2009
Een jaar geleden begon hij wat zwakker op zijn achterhand te worden, op zich nog geen reden tot zorg en met een paar kleine aanpassingen prima op te vangen. Gaandeweg werden zijn achterpoten steeds zwakker, en de laatste weken ging hij zowat met de dag achteruit. Hij kon niet meer lang draven, en als hij stapvoets liep, gleed hij uit, botste overal tegen aan omdat hij zijn evenwicht niet meer kon houden, viel om of zakte zomaar door zijn poten. De oorzaak bleek een ingeklemde zenuw te zijn die dermate verkleefd was met bindweefsel dat er niets aan te doen was.
In zijn laatste week kreeg hij ook nog een epileptische aanval, had problemen zijn ontlasting te controleren en was gewoon helemaal op.
Af en toe zag ik nog de vrolijke, blije Flits van vroeger, maar dat werd steeds minder. Hij keek heel triest uit zijn ogen, en het deed me pijn te zien hoe hij zich door het huis sleepte. Het was genoeg geweest. Hij had recht op zijn waardigheid en zijn rust.
Hoe beschrijf je het gevoel dat je een hond moet missen die 13 jaar lang praktisch continu bij je is geweest? Flits was mijn maatje, mijn rots in de branding. Hij heeft de nodige honden zien komen en gaan, maar hij bleef de constante factor in het roedel.
Een kennis heeft me iets geschreven naar aanleiding van het overlijden van Flits dat ik zo’n mooi beeld vind, dat ik hiermee wil afsluiten:
“Ik ben ervan overtuigd, dat Flits nu achter de brug van de regenboog zijn rondjes rent met Rubis, Pacho en Seronda! Zij zullen in het groene gras onder een boom in de schaduw liggen met de wetenschap dat zij al hun dierbaren ooit zullen terugzien.
Altijd als het regent, zal ook een van de vele regendruppels door Flits, Rubis, Pacho en Seronda ‘alleen voor jou’ worden gestuurd… als de zon schijnt, een zonnestraal… als het sneeuwt, een sneeuwvlok… als het waait, een zuchtje wind… en in de nacht, wanneer de sterren aan de hemel staan, zal er van elk van je dierbaren een ster stralen, voor jou alleen.
Ieder van je honden heeft een vaste plaats in je hart, voor altijd. En andersom geldt dat ook, wees daarvan overtuigd! Liefde blijft voor altijd bestaan, op welk niveau van het ‘zijn’ we ons ook bevinden!”
Judy Kleinbongardt
24 juli 2009
|
April 2007
Flits is bijna 11 jaar nu, met zijn grijze snuit en wenkbrauwen een gedistingeerde oude heer om te zien, maar qua gedrag nog steeds de blije pup! Hij wordt wat sneller moe, hijgt wat meer, maar dat is alles dat op zijn leeftijd wijst. Sinds het overlijden van Pacho is zijn gedrag ten opzichte van andere honden iets verbeterd. |
|
Juni 2005
Inmiddels is onze Flits 9 jaar oud en heeft nog steeds ongelooflijk veel plezier in het leven. Een aantal jaren geleden is hij flink afgevallen, en dat heeft hem heel goed gedaan. Hij rent en springt weer als een jonge hond. Weer of geen weer, het maakt hem allemaal niet uit. Hij is en blijft BLIJ. Het enige waaraan een beetje te merken is dat hij ouder wordt is het feit dat hij thuis meer en dieper slaapt. Ook wordt hij wat nukkiger. Vroeger was het contact met andere honden al niet altijd even makkelijk, maar tegenwoordig meent hij met iedere reu die hij tegen komt zijn krachten te moeten meten. Dat is wel eens lastig. In de loop der jaren heeft hij zijn roedel zien uitbreiden. Met de dames gaf dat geen problemen; de reu Pacho vond hij aanvankelijk wat minder. Er waren de eerste weken wat rangordestrubbelingen, maar niets ernstigs. Flits is nu, na het overlijden van Rubis, de alfa, en dat wordt door iedereen geaccepteerd. Nog steeds een leuke hond dus en levensgenieter ten poten uit. |
Hoe Flits in 1996 bij me kwam
Op 5 oktober 1996, twee dagen vóór mijn verjaardag, ging ik met Tom een kijkje nemen in het asiel ter gelegenheid van dierendag. Op de terugweg naar huis zei Tom half gekscherend dat ik ook wel een hondje voor mijn verjaardag mocht. Ik meteen keren en terug. Helemaal spontaan was de beslissing niet, want we twijfelden al een tijdje over een maatje voor Rubis. Wij waren het erover eens dat het een klein teefje moest worden.
Op 5 oktober 1996, twee dagen vóór mijn verjaardag, ging ik met Tom een kijkje nemen in het asiel ter gelegenheid van dierendag. Op de terugweg naar huis zei Tom half gekscherend dat ik ook wel een hondje voor mijn verjaardag mocht. Ik meteen keren en terug. Helemaal spontaan was de beslissing niet, want we twijfelden al een tijdje over een maatje voor Rubis. Wij waren het erover eens dat het een klein teefje moest worden.
|
Wij waren al een aantal keren langs alle kennels gelopen, toen een mevrouw van de dierenopvang in Emmen zei dat er 'van haar' ook nog een hondje zat. Weer de kennels langs. Daar zat Flits: 3 1/2 maand oud, zwart, kortharig, spitse snuit. Niets ronds, zachts of wolligs aan. Mijn troetelinstinct bleef dan ook sluimeren. Ik was er al minstens drie keer langs gelopen. Maar hij viel dus niet op. Wel kwam hij meteen vrolijk naar de tralies en leek heel vriendelijk. Maar het was wel een reu, en klein… nou nee, niet echt.
|
Toen hoorden wij zijn korte, maar trieste geschiedenis: half verhongerd en uitgedroogd na minstens 14 dagen zwerven (aan de conditie te zien) aangetroffen, meer dood dan levend. Drie dagen aan het infuus, twee weken liefdevol opgepept in huis bij een medewerkster van de opvang en nu sinds 4 dagen in het asiel.
Reden om hem toch maar even mee te nemen voor een wandeling. En om kort te gaan: na hem nog een aantal keren in het asiel te hebben bezocht, namen wij hem mee naar huis. De adoptie was een feit. Vanaf het allereerste moment was hij helemaal idolaat van Rubis, en dat is altijd zo gebleven. Rubis accepteerde die adoratie als iets dat haar rechtens toekwam, maar raakte toch wel op hem gesteld. Flits is een heel enthousiaste en aanhankelijke hond die - wat hij ook heeft meegemaakt - in ieder geval goed is ingeprent op mensen, en mijn huiskatten negeert hij gewoon. Ik heb een aantal cursussen met hem gevolgd, en hij begrijpt wat er van hem gevraagd wordt, maar bij te sterke prikkel slaat hij de gehoorzaamheid nog wel eens in de wind.
Tom zit met hem op behendigheid, en dat vindt Flits het einde.
Reden om hem toch maar even mee te nemen voor een wandeling. En om kort te gaan: na hem nog een aantal keren in het asiel te hebben bezocht, namen wij hem mee naar huis. De adoptie was een feit. Vanaf het allereerste moment was hij helemaal idolaat van Rubis, en dat is altijd zo gebleven. Rubis accepteerde die adoratie als iets dat haar rechtens toekwam, maar raakte toch wel op hem gesteld. Flits is een heel enthousiaste en aanhankelijke hond die - wat hij ook heeft meegemaakt - in ieder geval goed is ingeprent op mensen, en mijn huiskatten negeert hij gewoon. Ik heb een aantal cursussen met hem gevolgd, en hij begrijpt wat er van hem gevraagd wordt, maar bij te sterke prikkel slaat hij de gehoorzaamheid nog wel eens in de wind.
Tom zit met hem op behendigheid, en dat vindt Flits het einde.
Evenals Rubis heeft ook Flits zich prima aangepast. Hij kan overal mee naar toe, luistert meestal prima, sloopt niet, gaat graag mee in de auto. Of beter gezegd: gaat graag mee, Flits is een hond die alles prachtig vindt, als hij maar mee mag doen. Het is wel aan hem te merken dat hij niet goed met andere honden is gesocialiseerd, want hij spreekt de hondentaal niet helemaal betrouwbaar. Dat houdt in dat hij een behoorlijk dominante reu is die soms zonder waarschuwing boven op een andere hond springt om bijvoorbeeld zijn balletje af te pakken. Ook erkent hij niet altijd de onderwerpingsgebaren van een andere hond. Maar wij weten dat en houden er rekening mee, en dan valt er prima mee te leven.
Flits geniet volop van onze wandelingen. Hij legt de weg die wij lopen wel 5 of 6 keer af en loopt met halve boomstammen te zeulen. Al lijkt hij me niet in de gaten te houden, als ik me verstop staat hij binnen luttele seconden stralend naast me. Hij reageert op mijn fluiten, als hij eens uit zicht is, en vliegt als een hert door het bos en over de heide. Het is een machtig gezicht.
Flits is nog steeds niet mooi, zijn vacht begint van zwart naar een raar soort peper-en-zout kleur te gaan. En als ik vroeger met hem en Rubis aan het wandelen was, dan waren de reacties veelal: oh, wat een prachtige hond... oh, daar is er nog één...
Flits geniet volop van onze wandelingen. Hij legt de weg die wij lopen wel 5 of 6 keer af en loopt met halve boomstammen te zeulen. Al lijkt hij me niet in de gaten te houden, als ik me verstop staat hij binnen luttele seconden stralend naast me. Hij reageert op mijn fluiten, als hij eens uit zicht is, en vliegt als een hert door het bos en over de heide. Het is een machtig gezicht.
Flits is nog steeds niet mooi, zijn vacht begint van zwart naar een raar soort peper-en-zout kleur te gaan. En als ik vroeger met hem en Rubis aan het wandelen was, dan waren de reacties veelal: oh, wat een prachtige hond... oh, daar is er nog één...
|
Gelukkig merkt Flits daar niets van, en voor mij is hij inmiddels wèl mooi. Hij heeft schitterende ogen die je heel lief kunnen aankijken, en hij heeft zoveel liefde en genegenheid in zich dat hij het liefst op schoot ligt of op mijn voeten en vaak van enthousiasme niet weet waar hij het zoeken moet. Ik denk dat we veel geluk hebben gehad met Flits... en hopelijk hij met ons.
|
